වසන්තය අරන් දෝතින් - වඩිනු මැන කුමරුනේ - අහස් ඉම පුරා අපි - අදිමු සිතුවිලි ඔහේ
දුටුවත් ඔබ අද
කලකට පසු මම
සුපුරුදු ලෙස ඔබ
පිය මැන්නා...
සිනහව මුවගට
එක් කලමුත් නුබ
මා වෙනතක් දෙස
නෙත් හෙලුවා...
ඔබ ගැන මතකය
මගේ හදවතේ
සිතුවම් මවමින්
ඉගිල ගියා...
අතීතයේ අප
සොදුරු මතකයන්
කදුලු බිදක් වී
ගලා ගියා...
Chamal
කදුලු හැන්දෑවක්ම
නෙතු පියන් පුරවද්දි. . . . .
ආදරේ දුක්බරම
සුසුම් පොද
හිත් ගැබෙන් පිටවෙද්දි. . . . .
නුබේ දුරස් බවේ දුක
හිත පුරා කකියද්දි. . . . .
කුමට පද ගලපන්නද
මම. . . . .
නුබ මගේ ලග නොමැති. . . . .
මගේ කවි